Ένα άρθρο αυτοβιογραφίας θα το έλεγα.. Μοίρασμα από την καθημερινή μου ζωή.

Πόσο εύκολο είναι να καλύπτουμε τα θέματα μας;
Με ποτό, τσιγάρο, σκρολάρισμα, πρόχειρο φαγητό, γρήγορο σεξ.
Είτε εγκεφαλικό, είτε φυσικό.
Και μετά;
Απελπισία.

Ξέρουμε γιατί γίνεται.
Γιατί δεν μάθαμε να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας.

• Το παιδί κλαίει; ➝ Δώστου να φάει.

• Χτυπάει; ➝ «Μη κλαις, θα περάσει.»

• Θυμώνει; ➝ «Μη θυμώνεις, είναι κακό.»

Αντί να είμαστε εκεί, απλά, να ακούμε,
βιαζόμαστε να προσφέρουμε “λύσεις”.
Από φόβο. Από άγνοια. Από συνήθεια.

Δεν χρειάζεται λύση. Χρειάζεται παρουσία.

Όλοι έχουμε τη δική μας αλήθεια μέσα μας.
Κι όμως, προσπαθούμε να λύσουμε τα θέματα των άλλων,
λες και δεν ξέρουν ήδη, μέσα τους, τι είναι αλήθεια για εκείνους.

Πού είναι ο σεβασμός μας;

Αν δεν σου αρέσει η επιλογή του άλλου,
μην προσπαθείς να τον αλλάξεις.
Απλώς φύγε.

Και πρώτα απ’ όλα,
το λέω για μένα.

Το μόνο σταθερό είναι η αλλαγή 

Κι όταν το αποδεχτώ αυτό,
αφήνομαι.

Αφήνω το μέσα μου να ρέει, όπως ρέουν τα πάντα.
Όχι πια σωματοποίηση.
Όχι καταπίεση.
Αλλά παρατήρηση, επιλογή, επιείκεια.

Η υγρή διατροφή με βοηθάει.
Δεν βαραίνω.
Δεν κολλάω.
Μαθαίνω να μην κρατάω.
Να αφήνω να περνάει μέσα από μένα.

Η συμφιλίωση είναι μονόδρομος

Εσωτερική ειρήνη μέσα
⇩
Εσωτερική ειρήνη έξω
⇩
Ειρήνη γενικά.
Όχι μόνο ως όνομα, αλλά ως ουσία.

Η λύπηση σκοτώνει

Μη δίνεις τίποτα από λύπηση.
Μη κάνεις τίποτα από τύψεις.
Η λύπηση δεν γιατρεύει. Μπερδεύει.
Φέρνει σύγχυση. Σε σένα, στον άλλον, στη σχέση.

Χρειαζόμαστε συγκίνηση, όχι σύγχυση

Η συγκίνηση σε κινεί.
Σε φέρνει σε επαφή με εσένα.
Σε κάνει να πας παρακάτω.

Λειτουργώ με καρδιά,
αλλά και με λογική.
Και χρειάζεται να μπορώ να πω:
Όχι.
Ακόμα κι αν μέσα μου φωνάζει:
Ναι.

Άλλο τι θέλω, κι άλλο τι είναι.

People pleaser mode: off

Λέμε «ναι» για να μας αγαπούν.
Για να μας αποδεχτούν.
Για να νιώσουμε “καλοί”.

Αλλά…

Κάθε “ναι” που λες στους άλλους, είναι ένα “όχι” στον εαυτό σου.

Κι έτσι ρωτάω:

Όταν λες “όχι” στους άλλους, ποιο “ναι” λες στον εαυτό σου;

Να το δούμε. Να το δεις. Να το δω.
Τα γράφω για μένα.
Για να θυμάμαι.
Για να μη ζητάω απ’ έξω,
κάτι που μπορώ να δώσω μόνο εγώ.

Γιατί όταν περιμένεις την αποδοχή, τη συναισθηματική αναγνώριση από έξω,
χάνεις εσένα. 

✦ Η Σύνδεση γίνεται με βάση τη Συνειδητότητα ✦

Ο άνθρωπος συνδέεται όχι με τα λόγια σου, αλλά
με την ενέργειά σου.
Αυτή σε συστήνει στον χώρο, πριν μιλήσεις.

Άκου την.

Άκου εσένα.🙏🙏🙏

Παρακάτω δίνω μία Πρακτική Αναπνοής 3 λεπτών… :

3 λεπτά “Ναι στον Εαυτό μου”

✧ Κάθισε ή ξάπλωσε. Κλείσε μάτια.
✧ Εισπνοή από μύτη σε 4 χρόνους
✧ Κράτα για 4
✧ Εκπνοή από στόμα σε 6
✧ Επανάλαβε για 3 λεπτά με την πρόθεση:
«Επιτρέπω στον εαυτό μου να είναι. Ό,τι κι αν είναι.»

Και μία άσκηση για το σπίτι…

• Ποια είναι η πιο πρόσφατη φορά που είπα “ναι” ενώ ήθελα να πω “όχι”;
• Τι φοβήθηκα ότι θα χάσω;
• Ποιο “ναι” στον εαυτό μου δεν άκουσα;

..και μερικές δηλώσεις ακόμη… :

• Είμαι αρκετός/ή όπως είμαι.

• Ακούω τις ανάγκες μου και τις σέβομαι.

• Δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα σε κανέναν.

• Λέω «όχι» με αγάπη, λέω «ναι» με αλήθεια.

• Επιλέγω τη συμφιλίωση, όχι την καταπίεση.

Εάν θέλεις και το νιώθεις μοιράσου μου στη φόρμα από κάτω…:
➤ Πότε είπες τελευταία ένα “όχι” που σε λύτρωσε; Και τί συνέβη όταν δεν είπες ;
➤ Τι νιώθεις όταν κρατάς χώρο για τον εαυτό σου;
➤ Πώς μοιάζει για σένα η συμφιλίωση;

Όλα είναι σχετικά. Κάθε στιγμή, ανάλογα.

Να δίνεσαι πλήρως και ότι είναι να γίνει ας γίνει.

Να είσαι ετοιμη/ος.

Χωρίς εμπιστοσύνη δεν χτίζεται ούτε κάστρο στην άμμο. Πόσο μάλλον μία σχέση.