''ΤΡΑΥΜΑ & ΑΝΑΠΝΟΗ''
Ερμηνεία & Ετυμολογία
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΡΑΥΜΑ ;;;
ετυμολογία
-τραύμα:παραγ.του ρ.τιτρώσκω(=πληγώνω)εξ ου και τρώσις,τρωτός,άτρωτος
-Στήν ἀρχαιότητα γιά κάθε τραυματισμό ὑπῆρχε ἡ κατάλληλη ὀνομασία:
1. τρῶμα ἤ τραῦμα (συνήθης ἐναλλαγὴ ω/αυ) ἀπό τό τρύω(=τρυπῶ), ἡ ἀνοικτή διαμπερής πληγή πού προκαλεῖται ἀπό ἀντικείμενο τό ὁποῖο τρυπάει/διαπερνάει τό δέρμα.
2. πληγή ἀπό τό πλήττω/κτυπῶ, τό ἐσωτερικό τραῦμα, ἡ μελανιά, ὁ μώλωπας.
3. ὠτειλή, ἀπό τό ὠθῶ(εἴλω) ἡ ἀνοικτή πληγή πού προκαλεῖται ἀπό τήν ὦσιν, τό σπρώξιμο.
4. ἕλκος ἀπό τό ἕλκω, ἡ πληγή πού προκαλεῖται ἀπό τό τράβηγμα ἤ σύρσιμο, ἐξ οὗ καί «ἕλκος στομάχου», ἡ πληγή πού γίνεται σάν νά ἔχουνε «σύρει» κάτι στήν βλεννογόνο τοῦ στομάχου.
5. ἐκδορά ἀπό τό γδέρνω, ἡ γρατζουνιά, μεγάλη ἥ μικρή, βαθειά ἤ ὄχι, πάνω στό δέρμα…
Σήμερα φυσικά τά ἔχουμε κάνει ὅλα ἀχταρμά καί δέν ξεχωρίζουμε τραύματα, πληγές, ὠτειλές, ἕλκη, ἐκδορές, γιά μᾶς εἶναι ὅλα ἴδια.
ΚΑΙ … ῥάμμα
τραύματος ἐκ προνοίας γραφὰς (ῥαφάς)
ιατρ. νηματοειδές υλικό, χρησιμοποιούμενο στη χειρουργική για τη συγκράτηση σε επαφή δύο ιστικών επιφανειών, ώσπου να συνενωθούν, ή στην περίδεση αγγείου που αιμορραγεί
Το τραύμα είναι πραγματικό. Δεν είναι απλώς μια ιδέα ή ένα αίσθημα αναστάτωσης.
Το τραύμα είναι μια φυσική αντίδραση που γίνεται μέρος του σώματός μας, μια απάντηση σε καταστάσεις μεγάλες και μικρές.
Χτίζει, εγκαθίσταται και κατοικεί στους ιστούς μας με την πάροδο του χρόνου, εκφράζοντας τον εαυτό του στην καθημερινή μας ζωή, μερικές φορές για χρόνια.
Δεδομένου ότι το τραύμα μπορεί να μοιάζει σχεδόν με οτιδήποτε σχεδόν σε οποιονδήποτε, δεν γνωρίζουμε ούτε μία ασπιρίνη ή προσευχή ή χειρουργική επέμβαση ή στάση γιόγκας που το σβήνει. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ακόμη και το καθημερινό άγχος μπορεί να προκαλέσει όλεθρο στην ποιότητα ζωής μας, την υγιεία μας και τις σχέσεις μας. Φανταστείτε τι μπορεί να κάνει το τραύμα.
Το τραύμα ανεβάζει τον πήχη. Το τραύμα είναι αυτό που συμβαίνει όταν τα συστήματά μας συγκλονίζονται, είτε από ένα συγκεκριμένο γεγονός είτε από τις συνθήκες της ζωής. Αν δεν μπορούμε να επεξεργαστούμε και να «καθαρίσουμε» επαρκώς αυτές τις εμπειρίες, σκεφτείτε ότι οι επιπτώσεις της μακροχρόνιας κακοποίησης, μιας επίθεσης, της σεξουαλικής βίας ή του πολέμου –Τότε η ζωή μας μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη.
Είναι σημαντικό ότι μπορούμε να ενεργοποιήσουμε τις φυσικές αντιδράσεις «έκτακτης ανάγκης» του σώματος ακόμα και όταν δεν είμαστε κυνηγημένοι από τίγρεις ή απειλούμενοι υπό την απειλή όπλου. Ανάλογα με περίπου ένα εκατομμύρια παράγοντες, ή ενδεχομένως περισσότερους, που μπορεί να βιώσει οποιοδήποτε άτομο το τραύμα λόγω μιας καταιγίδας γεγονότων. Αν το ακριβώς ‘’λάθος’’ πράγμα συμβαίνει σε μια στιγμή που είμαστε σωματικά, συναισθηματικά, διανοητικά, και/ή πνευματικά εξαντλημένοι, φοβισμένοι, μπερδεμένοι ή με άλλο τρόπο ανίκανοι να αντιμετωπίσουμε, τότε μπορεί να προκύψει τραύμα.
Ερευνητές και επαγγελματίες έχουν βρεθεί στα χαρακώματα – κυριολεκτικά και μεταφορικά – με πάσχοντες από τραύμα για δεκαετίες. Έχουν σπουδάσει Ποικίλες θεραπευτικές προσεγγίσεις, με μερικές από τις πιο γόνιμες εστιασμένες σε βετεράνους που πάσχουν από διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD). Βετεράνοι και άλλοι που εργάζονται και ζουν σε καιρό πολέμου ή σε επικίνδυνα περιβάλλοντα παρέχουν ζωντανά παραδείγματα των επιπτώσεων του έντονου ή μακροχρόνιου στρες.
Το «τι λειτουργεί» είναι πάντα μια προκλητική πρόταση, γιατί όχι μόνο μία ενιαία προσέγγιση βοηθά όλους. Ωστόσο, οι ερευνητές έχουν βρει ότι μερικές φορές κατά τη διάρκεια της παραδοσιακής ψυχοθεραπείας, οι βετεράνοι θα μπορούσαν να «επανενεργοποιήσουν» τις αντιδράσεις τραύματος.
Δηλαδή, ακριβώς εκεί στην αίθουσα θεραπείας, ένιωθαν σαν να «ξαναζούσαν» γεγονότα του παρελθόντος – μόνο και μόνο επειδή μιλούσαν γι ‘αυτά. Σαν ωρολογιακή βόμβα, το τραύμα φαινόταν να κρύβεται μέσα στο σώμα τους. Τότε ήταν που οι ερευνητές επικεντρώθηκαν μακριά από το «τι συνέβη» και στράφηκαν προς τις φυσικές λειτουργίες του σώματος.
-Πώς επεξεργάζεται έντονες εμπειρίες;
-Πώς συγκρατεί την ένταση;
-Εάν δύο άτομα μοιράζονται το ίδια τραυματική εμπειρία, και κάποιος δεν έχει PTSD, τότε πού πάει η ένταση;
-Πώς οι άνθρωποι επεξεργάζονται ή απελευθερώνουν την ένταση;
Με αυτή τη μετατόπιση της εστίασης, το πεδίο της αποκατάστασης τραύματος στράφηκε σε “Σωματικές” θεραπείες.
Όταν οι ερευνητές δοκίμασαν πρακτικές ενσυνειδητότητας ή χαλάρωσης στη θεραπεία για το PTSD, τα αποτελέσματα ήταν θετικά. Για παράδειγμα, μελέτες έδειξαν ότι ο διαλογισμός η αναπνοή και η γιόγκα μείωσαν τα συμπτώματα PTSD – ακόμη και στο Ναυτικό. «Οι Navy Seals δεν είναι άνθρωποι της νέας εποχής», λέει ο συγγραφέας και δάσκαλος διαλογισμού Max Strom. «Οι Navy Seals χρησιμοποιούν μόνο τεχνολογίες που δουλεύουν».
Είναι πλέον αποδεκτό ότι το άγχος ή τα ανατρεπτικά γεγονότα λειτουργούν ως καταλύτες που αφήνουν πίσω τους… κάτι. Μπορείτε να το πείτε υπόλειμμα, «στασιμότητα», ενεργειακά μπλοκαρίσματα ή κάποια άλλη λέξη που είναι κάτι περισσότερο από μια ιδέα. Μιλάμε για πραγματικές, φυσικές εκδηλώσεις, όπου το σώμα έχει προσαρμοστεί για να διαχειριστεί πρόσθετο στρες στους ιστούς. Η επιστήμη δείχνει ότι αυτή η ένταση δεν είναι το μόνο υπόλειμμα που μπορεί να εντοπιστεί σε τραύμα που έχει κολλήσει στα συστήματά μας. Διαφορετικά ανεξήγητα συμπτώματα, επαναλαμβανόμενους εφιάλτες, αναδρομές στο παρελθόν, σωματικές ασθένειες και οι ψυχολογικές εκφράσεις είναι επίσης κοινές. Ευτυχώς, σαν θραύσμα, αυτό το τραύμα μπορεί να αφαιρεθεί.
Συνδυάζουμε επιτυχημένες σωματικές προσεγγίσεις με άλλα στοιχεία για να επιτρέψουμε τις φυσικές φυσιολογικές λειτουργίες μας για να καθαρίσουμε ό, τι έμεινε πίσω από τραυματικά γεγονότα. Τα αποτελέσματα συμβαίνουν όταν ασχολούμαστε με τις φυσικές και ψυχικές διεργασίες – αυτές που ενεργοποιούν αυτόματα τα θηλαστικά όταν αντιμετωπίζουν κίνδυνο, είτε πραγματικό είτε αντιληπτό.
Στρες εναντίον τραύματος
Οι όροι για το πώς αισθανόμαστε, εξ ορισμού, είναι υποκειμενικοί. Η ιδέα ενός πονοκεφάλου μπορεί να είναι διαφορετική για ένα άτομο σε σχέση με κάποιο άλλο. Όλοι έχουμε αισθανθεί άγχος – και το έχουμε δει σε αυτούς τους καμπουριασμένους ώμους ή σφιγμένα σαγόνια σε ένα μέλος της οικογένειας, έναν συνάδελφο… ή στον καθρέφτη. Οι καλύτερες μας προσπάθειες για να γεμίσουμε τη ζωή μας με μια υγιεινή διατροφή, ξεκούραση, άσκηση, όμορφες σχέσεις και η καλή ισορροπία εργασίας και παιχνιδιού δεν μπορούν να αποτρέψουν το άγχος από το να υπάρχει ακόμη και ασυνείδητα. Το άγχος μπορεί να είναι ένας αόρατος, κινούμενος στόχος.
Το άγχος είναι συχνά αποτέλεσμα σκέψεων και πεποιθήσεων, Τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα – ειδικά εκείνες που έχουν τις ρίζες τους στο φόβο. Νιώθουμε Φόβο για το τι μπορούμε ή δεν μπορούμε να κάνουμε, για τη διαχείριση της ζωής μας, για τα χρήματα και την αγάπη και τις σχέσεις, και για το τι συμβαίνει στον ευρύτερο κόσμο. Οι σκέψεις μας, τροφοδοτούν αυτόν τον φόβο και έτσι αρνητικές υλοποιήσεις έρχονται στη ζωή μας.
Το άγχος μπορεί επίσης να είναι παρόν από γεγονότα του παρελθόντος. Ψυχικές μνήμες και Οι «μνήμες των αισθήσεων» μπορούν να θαφτούν βαθιά μέσα μας, αναγνωρισμένες ή όχι, συχνά για μεγάλες χρονικές περιόδους. Μπορούν να ενεργοποιηθούν απροσδόκητα από ένα γεγονός, ή μπορούν να προκαλέσουν ασθένεια.
Το τραύμα, από την άλλη πλευρά, υπερβαίνει το άγχος. Σε αντίθεση με το άγχος, το οποίο Συχνά μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς με αλλαγές στον τρόπο ζωής.
Για την ψυχοθεραπεία, το τραύμα είναι το αποτέλεσμα της υπερφόρτωσης του συστήματός μας. Το Τραύμα συμβαίνει όταν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα γεγονός, ένα σύνολο περιστάσεων, δυναμική σχέσης, ή ακόμα και συνεχιζόμενο άγχος.
Γενικά, δεν μπορούμε να «εκφράσουμε αληθινά» τον εαυτό μας, επειδή το σώμα μας έχει αναλάβει. Το τραύμα προκύπτει όταν τα συστήματά μας διαβάζουν μια κατάσταση και βλέπουν απειλή.
Είμαστε προγραμματισμένοι να ανταποκρινόμαστε στις απειλές με τρόπους που παρακάμπτουν το συνειδητό μας, και εδώ είναι που το τραύμα γίνεται ύπουλο. Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ‘’Είμαστε καλά και μπορεί να νιώθουμε καλά’’, αλλά κάτι δεν πάει καλά.
Η παρουσία τραύματος μπορεί να είναι προφανής. Σκεφτείτε έναν βετεράνο πολέμου που υποφέρει από PTSD. Η φωτιά σε ένα αυτοκίνητο ή το τρακάρισμα ενός αυτοκινήτου μπορεί να οδηγήσει αυτό το άτομο να βουτήξει κάτω από το πλησιέστερο τραπέζι, σαν να αποφεύγει τους πυροβολισμούς. Από την άλλη, το τραύμα δεν είναι προφανές σε άλλες περιπτώσεις, όπου ένα άτομο μπορεί να αισθάνεται ασφυξία, άγχος ή «πάγωμα» ενώ κάποιος άλλος δεν αισθάνεται καμία ανταπόκριση ή νιώθει ήπια άβολα.
Το «άγχος» θεωρείται ότι είναι μια πιθανή συμβολή παράγοντα στο τραύμα, αλλά το τραύμα δεν είναι το ίδιο με το άγχος. Ο όρος “ένταση-tension” χρησιμοποιείται όχι ως συνώνυμο του στρες, αλλά για να υποδείξει την κατάσταση συστολής στο σώμα. Συγκεκριμένα, η ένταση είναι ο τρόπος με τον οποίο το σώμα κρατά τραύμα, και είναι αυτό που απελευθερώνεται μέσα από την ΕνεργοΒιοδυναμική Πρακτική Απελευθέρωσης τραύματος – έντασης, όπως και με άλλες πρακτικές που κάνουμε και διαζώσης διότι χρειάζεται η παρουσία του ‘’θεραπευτή’’ – καθοδηγητή.
Επομένως, το τραύμα δεν είναι εμπειρία, ΑΛΛΑ η αντίδραση του σώματός μας σε μία εμπειρία. Η ένταση είναι αυτό που προσπαθούμε να βρούμε, να αισθανθούμε [WE ARE NOT HERE TO FEEL BETTER BUT WE ARE HERE TO GET BETTER AT FEELING!] και να απελευθερώσουμε ως αποτέλεσμα του τραύματος. Εν τω μεταξύ, το άγχος πηδά και χορεύει γύρω από τη διαδικασία. Και σε ορισμένους ανθρώπους, το άγχος έχει ως αποτέλεσμα να οδηγεί στο τραύμα.
Η «ανακούφιση από το στρες» είναι πλέον ένας γνωστός όρος. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν Επίγνωση πρακτικών όπως ο επαρκής ύπνος ή ο χρόνος με την οικογένεια. Πρακτικές όπως η «ενσυνειδητότητα» και ο διαλογισμός δεν είναι πλέον μόνο για γκουρού και χίπις. Τώρα, με την απελευθέρωση του τραύματος, μπορούμε κυριολεκτικά – φυσικά, σε κυτταρικό επίπεδο – να αλλάξουμε αυτό που συμβαίνει στο σώμα μας. Η διαδικασία είναι φυσική και σχετικά εύκολη. Αυτό μας επιτρέπει να αφήσουμε τη δυστυχία και τη δυσφορία να φύγουν – έτσι ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε τη πραγματική μας ζωή.
Ανθεκτικότητα εν κινήσει
“Η ουσία της αναπνοής είναι το να ΝΙΩΘΕΙΣ, το να είσαι παρών με το σώμα. Η αναπνοή είναι ένας εσωτερικός πόρος. Μου επιτρέπει να πάω μέσα από τη ζωή με τις εμπειρίες της έκστασης και του πόνου, αλλά χωρίς προσκόλληση με οποιοδήποτε από τα δύο. Αυτές οι καταστάσεις δεν διαρκούν για πάντα. Μου δίνει ειρήνη και μια νέα εμπιστοσύνη στη ζωή. Έτσι το ήξερα δουλεύοντας με την αναπνοή ότι ήταν ο δρόμος μου. Με άλλαξε, και η κατανόηση των συναισθημάτων μου άλλαξε επίσης».
Λόγια ενός ανθρώπου που βίωσε το θαύμα της θεραπείας μέσα από την αναπνοή
Η ευαισθησία που άνοιξε στο Νισάργκα περίπου οκτώ χρόνια Πριν έχει παραμείνει ο νέος τρόπος του να βλέπει τον κόσμο. Τώρα δεν έχει ανάγκη να ξεφύγει από τα συναισθήματά του, και παίρνει ευθύνη για τον πόνο του. «Λατρεύω τα συναισθήματα τώρα», είπε.
Η απελευθέρωση έρχεται μέσω ενός συνδυασμού εξειδικευμένης αναπνοής και σωματικής κίνησης. Και οι δύο αυτές διαδικασίες σχετίζονται στενά με το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, ο «αυτόματος», πρωταρχικός παράγοντας στην αντίδραση μάχης ή φυγής. Ο συνδυασμός αναπνοής και κίνησης «ξεκλειδώνει» τη μυϊκή περιτονία, επιτρέποντας την υπερβολική ένταση που έχει κολλήσει στο νευρικό σύστημα να εκφορτιστεί και διασπαστεί από τους ιστούς. Κατά τη διαδικασία, κάποια συναισθηματική αντίδραση μπορεί να συμβεί. Το κλάμα ή το γέλιο μπορεί να αποφορτίσει κάποια κολλημένη ενέργεια, αλλά η θεμελιώδης απελευθέρωση συμβαίνει κάτω από αυτές τις συναισθηματικές αντιδράσεις. Μετά την επιτυχή απελευθέρωση το τραύμα χάνει τη δύναμη πάνω στον κάτοχο του.
Εάν οποιαδήποτε ενεργοποίηση τραύματος παραμένει, είναι γενικά τόσο ελάχιστη που δεν είναι ενοχλητική. Αυτός είναι ο λόγος γιατί η μνήμη ενός τραυματικού γεγονότος δεν είναι τόσο σημαντική όσο η απελευθέρωση του υπολειμματικού τραύματος. Χωρίς το υποκείμενο «κράτημα» της, μια μνήμη απλά χάνει έλξη. Τελικά, απλά δεν παράγει απάντηση. Είναι σημαντικό για τους αναγνώστες να γνωρίζουν ότι η τεχνική είναι μια συλλογή από τρόπους, προσεκτικά επιλεγμένους για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.
Η συνεδρία-[συνεδρίες] είναι οργανωμένη με αρχή, μέση και τέλος, έτσι ώστε οι συμμετέχοντες μπορούν πρώτα να προσανατολιστούν στην εμπειρία και στη συνέχεια, να ενσωματώσουν τις φυσιολογικές, συναισθηματικές, διανοητικές και πνευματικές αντιδράσεις τους. Η επιρροή σε κάθε άτομο είναι μοναδική και διαφορετική κάθε φορά. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς μπορεί να αντιδράσει κάποιος. Μερικές φορές η αλλαγή είναι ήσυχη και λεπτή, με μόνο την αίσθηση της «αναπνοής», αυτό. Μερικές φορές τα βουνά μετακινούνται – με την αλλαγή τόσο προφανή που οι μάρτυρες αυτής κλαίνε με λυγμούς.
Τέλος, η περιοδική απελευθέρωση του τραύματος διατηρεί μια «καθαρή κατάσταση» – όπως καθώς και βοηθώντας τους ανθρώπους να μάθουν καλύτερα πώς να αντιμετωπίζουν το τραύμα όταν παρουσιάζεται.
Αν μπορούμε απλά να το αφήσουμε να περάσει, χωρίς να πέσουμε μέσα σε αυτό, τότε ο αντίκτυπος του τραύματος είναι χαμηλός. Ένα πρόσθετο πλεονέκτημα: η απελευθέρωση του τραύματος είναι δυνατή-πιθανή ανεξάρτητα από την εμπειρία ζωής, τους προηγούμενους τρόπους σωματικής εργασίας, συναισθηματικές διαδικασίες απελευθέρωσης, διάφορους τρόπους θεραπείας ή ηλικία.
Σημειώστε, ωστόσο, ότι η απελευθέρωση τραύματος στα παιδιά αντιμετωπίζεται διαφορετικά από ό, τι στους ενήλικες, με λιγότερη διέγερση.
Δεδομένου ότι το τραύμα είναι πραγματικό, και όχι μια ιδέα, δεν υπάρχει κατάκτηση του, συντρίβοντάς το ή εξαλείφοντάς το από το σύμπαν. Αλλά μπορούμε να το μετακινήσουμε. να το αφήσουμε να φύγει. Μπορούμε να ολοκληρώσουμε τη διακοπτόμενη αντίδραση μάχης ή φυγής, διαλύοντας έτσι το τραύμα που προκύπτει. Και η διάλυση του τραύματος προσκαλεί μια σαφέστερη εμπειρία του…..
